martes, 2 de marzo de 2010

Poesía sin normativizar


Castaños, piornos, xestas, silveiros,

toxos, carballos, nogueiras e fentos,

a no chan arumes baixo os piñeiros

deitados na carriza que e o seu leito.

Frores marelas, brancas e vermellas,

azul como os ceos e doutros coores.

Chuchando nas corolas as abellas,

no río rechouchiando os reiseñores.


As campaíñas roxas e margaridas

espalladas no chan, a gran furesta,

frescor de orballo na amanescida,

os espadaneiros ergueita a testa

as avelaíñas zigzagueando

cos xílgaros voando cara ós niños

e os años a as avenzas pasturando

e nos valados os caraveliños.

No hay comentarios: