lunes, 31 de mayo de 2010

Primavera junto al rio


Primavera de verdad o de mentira.
Colores siendo y no siendo.
Corazones trepidando
.

sábado, 29 de mayo de 2010

Derivados del Euro

  • eurovisión
  • eurótico
  • euroñazo
  • európtero
  • eurónico
  • eurología
  • eurolazo
  • eurolito
  • eurocon
  • euronazi
  • euróstico
  • euronista
  • eurror
  • euróculo
  • eurrollado
  • eu
  • oú?

miércoles, 26 de mayo de 2010

Suicidio sin querer

Sola en la playa de noche.

Líneas onduladas de luz en el agua caminando
hacia las farolas del muelle.
Chiringuito sobre la roca al trasluz
como una cueva alargada.
Casas.

Casa grande que se mueve y pasa
lentamente.
Olas empujando furiosas
queriendo tomar mis pies
como aperitivo.
Banquete de mi cuerpo flotando
en la gran sopa.

domingo, 23 de mayo de 2010

Con ayuda del diccionario

.
Andaba o piollo polo prado e se encaramó a unha herba descansadora e de súpeto a herba se despegó do solo e empezó a voar. !Socorro! -dixo o piollo- e pronto decatouse de que a herba non era tal senón pluma, e pluma de ave que arrincaba a voar cara ao ceo. O piollo apreíxose á pluma con todas súas as patas e as huntó de seu saliba pegamentosa para non caer.


O pajaro enorme e plateado subía e subía e xiraba a dereita e esquerda cun decidido empeño en voar. O piollo non podia senón sentir aquela vertixe e apreixase ben ás plumas. O pánico iluminó as súas antenas e tivo unha percepcion lúcida da situación: viaxaba nunhas coordenadas espazo/tempo pero o tempo non era tal, era unha coordenada inexistente- !!!o tempo non existe!!!- chegou a entender o piollo aterrecido.

Naquel voo sobre as nubes soubo que só hai presente fugaz (atrapao xa.com) e que todo o que existe neste mundo redondo existe a un tempo: o día, a noite, a madrugada, o atardecer, a chuvia, a neve, a calor, a primavera, o inverno, as cereixas e as uvas. Nace a vida e morre a un tempo, e a un tempo xorde o amor e a dor, a loita e a quietud.
……………………………………………….....................................................................................

Naquel estado de éxtase e pánico veulle a su curta memoria a música de Henry Mancini que ella tocou onte á noite ao piano mentres a lúa celebraba os dous goles de Milito reflectindose nas ondas do mar de Vigo y ao mesmo tempo un tomaba o seu baño encarrancho na piscina. Toda a escena mecida polo titilar das copas de viño que venia da cociña.

Noite fugaz, irrepetible.

(O piollo e o seu paxaro aterraron con normalidade á hora exacta do tempo inexistente)

.

viernes, 21 de mayo de 2010

PUBLICIDAD

SE VENDE:

El saber genuino y primitivo
y de regalo la intuición y el instinto
en un solo pack.

Llévese dos y pague tres
en cómodos plazos mensuales.

Si al final no está satisfecho consigo mismo
le devolvemos el dinero

.

sábado, 15 de mayo de 2010

Visión fugitiva IX

!Que naufragio!
Todo por el sofá: los libros, las pelotas,
el dedo gordo del pie derecho...
Con los restos se puede hacer
una paella.
Paella ritual,
conjuro tranquilizador que ahuyenta
los malos espíritus:
el amor,
la compañía,
la continuidad pese a todo.
!Al fin solo!
Náufrago amarrado al frigorífico.
Salvado por el arroz.

.

domingo, 9 de mayo de 2010

Visión fugitiva - VII

Ya nada es amarillo
ni huele a jazmines nada.

Ya no está dormido en la penumbra
ni en la siesta,
ya no se sube a la roca y me contesta.

Ya no gira la tierra
ni huele a jazmines
ni es amarillo

ni nada

.

domingo, 2 de mayo de 2010

La conjetura de Poincaré

Puede que él padezca el síndrome de Asperger, dicen, o una variedad de autismo, porque parece ser que no le interesa el éxito, la fama ni el dinero. El que resolvió de manera simple el enigma del milenio ha desaparecido del mundanal ruido.
Parece que prefiere recoger champiñones por el campo a recoger honores en el Campus. ¿Y si lo que ha resuelto es el enigma de como vivir?
Me apunto a pasar los días dibujando ese triángulo bajo el horreo.

sábado, 1 de mayo de 2010

Corazones o rochas como rotos como seismo

Cando nas capas profundas se acumulan tensións seguidas por deformacións cada vez máis intensas prodúcese unha fractura cun gran desprazamento. Con estes movementos acádanse novas posicións de equilibrio á espera de que se produza o seismo, cando a deformación do solo sobrepase o límite de deformación mecánica das rochas.
(Pierre Kohler)