sábado, 1 de mayo de 2010

Corazones o rochas como rotos como seismo

Cando nas capas profundas se acumulan tensións seguidas por deformacións cada vez máis intensas prodúcese unha fractura cun gran desprazamento. Con estes movementos acádanse novas posicións de equilibrio á espera de que se produza o seismo, cando a deformación do solo sobrepase o límite de deformación mecánica das rochas.
(Pierre Kohler)

3 comentarios:

Sun Iou Miou dijo...

E aínda ben se quedan sismos que abalen o inerte. E aínda ben se nos habita un corazón que se quebre. E aínda ben se quedan lágrimas que esterilicen as feridas.

ella dijo...

E aínda ben se alguén coma ti apostilla deste xeito os meus post...(socorro, sin diccionario)

Jonas dijo...

Quando comecei a ler, juro que pensei que estavas a falar do resultado da ressonância magnética que acabei de fazer nas minhas pernas...

É este frio que já me chega à cabeça...
;